Rasgueado: Ο παλμός της φλαμένκο κιθάρας

Η τεχνική του rasgueado είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό και χαρακτηριστικό στοιχείο της φλαμένκο κιθάρας. Ακούγεται σαν να παίζουν τρεις κιθάρες ταυτόχρονα, γεμίζοντας τον χώρο με έναν εκρηκτικό, ρυθμικό παλμό. Στα ισπανικά “rasgueado” σημαίνει απλώς «χτύπημα με τα δάχτυλα» – όμως για τους κιθαρίστες του φλαμένκο είναι κάτι πολύ περισσότερο: είναι η καρδιά του ήχου τους.

Η τεχνική αυτή γεννήθηκε από ανάγκη. Οι κιθαρίστες χρειαζόντουσαν έναν δυνατό, διαπεραστικό ήχο ώστε να συνοδεύουν τον τραγουδιστή και τον χορευτή, να φτάνει η κιθάρα πάνω από τις φωνές και τα χτυπήματα των ποδιών. Έτσι, αντί να παίζουν μόνο μεμονωμένες νότες, ανέπτυξαν περίπλοκα ρυθμικά χτυπήματα με τα δάχτυλα, που με τον καιρό πήραν πολλές, διαφορετικές μορφές.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο είναι το μυστήριο γύρω από το φλαμένκο. Οι τσιγγάνοι κιθαρίστες ποτέ δεν δίδασκαν ανοιχτά τις τεχνικές τους, αναγκάζοντας τους νεότερους να εφευρίσκουν δικές τους παραλλαγές, μιμούμενοι ό,τι μπορούσαν να ακούσουν. Έτσι διαμορφώθηκε μια απίστευτη ποικιλία rasgueado, που μέχρι σήμερα μαγνητίζει μουσικούς και ακροατές.

Το rasgueado είναι το αποτύπωμα των μεγάλων του είδους – από τον Sabicas και τον Paco de Lucía έως τον Vicente Amigo – ένα ζωντανό παράδειγμα ότι η φλαμένκο κιθάρα παραμένει τέχνη φωτιάς και πάθους.

Βιβλιογραφική αναφορά

Anastassakis, I. (2002). The Art of Rasgueado. Saint Louis: Mel Bay Publications.